Yalanın Batsın Senin Şiiri - Kemal Doğanay

Hep ellerin titriyor diz ağrına çözüm yok,
Korkmuyorum diyorsun,yalanın batsın senin.
Boşuna bekliyorsun bu yerlerde üzüm yok,
Geldim gördüm diyorsun,yalanın batsın senin.

Uzun bir yola çıktım gideceğim buradan
Belki hayattan bıktım tutunayım şuradan
Kavuştursun isterim bir gün bizi yaradan,
Seni sevdim diyorsun,yalanın batsın senin.

Kudurmuş köpeklerin dili dışarda gezer
Hastalar yataklarda bazı hayattan bezer
Duydukları sözlerden bir çoğu hile sezer,
Bunu bilmem diyorsun,yalanın batsın senin.

Yoluna karlar yağsa soğuğu biz çekeriz
Mahsul para ederse yine soğan ekeriz
Toprak Ana isterse makineyle sökeriz,
Yardım ettim diyorsun,yalanın batsın senin.

Ömür dediğin ne ki; Bu gün var yarın yokuz
Kuraklık mevsimlerde; Bazen aç bazı tokuz
Birlik olunca bizler; Say ki herkesten çokuz,
Hayat böyle diyorsun,yalanın batsın senin.

Eğriden doğru çıkmaz bunu herkes biliyor
Çocuklar ağladıkça gözlerden yaş siliyor
Nedendir bilmiyorum aklıma sen geliyor,
Ben unuttum diyorsun,yalanın batsın senin.

Güzel günler yaşadık kulaklarımda sesin
Gökte yıldızlar söner yerde susar nefesin
Karanlık gecelerde yol gösterensin kesin,
Geleceğim diyorsun,yalanın batsın senin.