En büyük yalandır, bir cam kırığı gibi dağılıp
her parçadan çıktığını söylemek kendine.
Ne çok hatıram var kesen yüreği,
öyle; birine usulca varıp
soramaz insan, soramaz işte!
O güzel zamanların ne olduğunu.
Duygudan, fazla değil beklemek hiç bir şey
kalbimin toprağı bol olsun!
Cevapsız kalmış artık her bahane
gözlemek imkansız bir yol, ne yol kaldı gözüme,
ne canda göz! Ne mezara gelen var, nede bir giden.
Çekilince ışık üzerimden, kaçan ilk
pervane bile yalanmış! Hani; damara o kan olacak
nerde o sevginin kansızlığı, ölümsüz ibadet yerin yıkıldı.
Her parçada bir ben, her ben de bin parça
toplanmaz oldum! Yalanın adı okundu, vakitsiz bir namaza...
Kayıt Tarihi : 5.8.2015 23:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Altan İlhan Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/08/05/yalanin-adi-okundu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!