Yalanım Oldun Şiiri - Yunus Kayım

Ne çok sevmiştim seni ne çok
Hüzünlerim bile sevmişti seni
Gecelerim bile...
ananın evladını bağrına basması gibi
Seni korurdu,kollardı,kendinden bile
Geceler boyu uyumazdı hüznüm düşlerinin yanıbaşında
Ayı ve bi-cümle yıldızları döktü saçlarına,tenine
Ne çabuk,ne çabuk geldi sende ayrılıklar
Hiçmi sevmedin sen beni ve hüznümü
Kabul etmek zor gidişini,mecburi kabullenişim
Ama hüznüm ne der? Ne düşünür?
Benim yüzüm yok ona bir şeyler söylemeye,
Doğru,yalan ortası olsa bile
Gelde anlat bu gidişin anlamını,sebebini hüznüme
Cesaretin varmı? Varsa hadi durma!
Söyle ona,masumumca yalanlarını
Oysa
Oysa şimdi öğreniyorum seni
sende tanıyorum vefasızlığı,binbir çeşidiyle
Hüznüme karşı yalan söylediğimi ögreniyorum
Ve ilk defa sevmenin karasında yüzümle
Yalanım oldun hüznüme
Yalanım Oldun....