Yalanı Ahlak Haline Getirmek-Makale-

YALANI AHLAK HALİNE GETİRMEK

Güzel ahlak ile yoğrulmalı insan. Gayesi de bu olmalı. Hele de siyasetle uğraşıyorsa kendisine bir kat daha fazla dikkat etmeli. Etmeli ki, toplum karşısında, seçmenleri karşısında kıymet-i harbiyesi artsın. Güven versin. Örnek alınacak bir şahsiyet olsun. Konuştuğu zaman mangalda kül bırakmamak yerine, yüreklere sevgi bıraksın, akıllarda iz bıraksın, baki kalan kubbede hoş bir seda bıraksın.
Toplumumuzda özellikle siyasi hayatımızda bir lider ekran karşısına çıkınca veya milletin önüne geçince yapacaklarını söylemesi yerine, akla hayale gelmeyen karalama kampanyalarına girip, kendisini de bir çıkmazın içine sürüklüyor. Karalama esnasında şüphesiz sığınabilecekleri en güzel liman yalan.
Yalan insanda olgunluğun kemale ermediğinin bir göstergesidir. İnsanın adının Kemal olması, o seviyeye çıkmasına maalesef sebep olmuyor. Yalan insanı toplumda kendisine güldürmekte, ona olan güveni sarsmakta, doğru söylediği konularda da ciddiye alınmasına engel olmaktadır.
Bazen insan kendisine bir hedef belirler. Bu hedefini de insanlara açıklar. Hedefe varmak içinde elinden gelen gayretleri gösterir. Netice itibarı ile istediği seviyeye gelememişse yine bir vesile ile gerekçelerini dile getirir. Bu gayet normaldir. Her insanın başına gelebilir. Çünkü elimizde olmayan o kadar çok sebepler oluyor ki. Sıralamaya kalksanız belki de kitap olur. Özellikle işbaşında olanların, icraatı elinde tutanların sık sık karşılaştıkları bir durum bu.
1970’lerden beri siyasetin içindeyim. Kıyısından, köşesinden, bazen de ortasından. Hiç uzak durmadım siyasete. Siyaset tarihimizde yalanı bu kadar kolay söyleyen, söylediği yalanı yine başka bir yalan ile telafi eden, bunu yaparken de yüzü hiç kızarmayan bir siyasi figürümüz var. Sözüm ona Türkiye’nin en köklü partisinde bir de.
Türkiye tarihinde ana muhalefette olup oyunu ciddi manada arttıramayan tek lider. Her yenilgi arkasında özeleştiri yapıp acaba nerede hata yaptım demesi gerekirken, hızını alamayıp tekrar iftira ve yalan limanına sığınan, sığındıkça da batan bir lider ile karşı karşıya Türkiye.
Toplumumuzda aidiyet problemi var. Kişi kendini bir partiye bağlamışsa, onun başında kim olursa olsun o partiden vazgeçmiyor. Nice meşhur yazarlar, çizerler, sanatçılar, enteller bilirim ki, lideri hakkında muhalefetin bile söyleyemediklerini söylemelerine rağmen, gazetelerde dergilerde aykırı yazarlardan daha çok saldırdıkları halde, seçim zamanı yine gidip o lidere oy vermelerini nasıl izah edebiliriz.
Bir kişi yalanı ahlak haline getirmişse ondan uzak durmalı. Artık o yalanı hayatının her safhasına yaymış, doğru ile olan alakasını koparmış demektir. Yalan ile ne kadar yol alabilir ki insan.
Bir hata da, yardımcısı pozisyonunda olanlar veya etkili ve yetkili durumunda bulunanlar, liderlerinin yalanlarını örtbas etmeye çalışırken, yine başka bir yalana sığınmaları. Onları çaresiz halde bırakması. Bu durum siyasetimizi de çıkmaza sürüklüyor. Demokrasimize bile zarar veriyor. Türkiye’nin muasır medeniyetler seviyesine ulaşmasında ciddi, ne söylediğini bilen, memleket sorunlarını dert edinen muhalefetin varlığına o kadar ihtiyaç var ki.
Kimden mi bahsediyorum. İsmin ne önemi var ki.