sabahın erken saatleriydi
ağaçlar daha sarhoşçaydı
yapraklar intihara kalkışıyorlardı istemeden
bir sen geçmiştin içimden
kokun gelmişti o an bedenime
sendeydim herdaim gülmesemde
gün doğuyordu gittikçe ben doğuyordum
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta