Yalandı… Şiiri - Mustafa Kölemenoğlu

Yalandı her şey,
Yağan yağmurlar, gülen gözlerin,
Batmayan güneş, bitmeyen şarkılar.
Rüyalarda görüşmeler,
Kaçamak öpüşmeler.
Ellerini tutup ‘Gitme.’ diye yalvarışım bile yalandı.
Uykusuz gecelerim vardı,
Bir de her şeye inat tek seni sevmelerim.
Uçup giden bir kuşun kanadındayken yalandı ağlamalarım,
Gözlerim yalan baktı,
Dilim yalan söyledi,
Nefesimdeki sen, boşluktaki ben yalandı,
Yoktu gördüklerim, bildiklerim, yaşadıklarım.
Günaydınlarım yalandı aslında,
Dualarımdaki sen sen değildin,
Gözlerimi kapadığımda göremedim hiç seni,
Nefes diye çekemedim içime.
Pencerenin buğusuna yazdığım ismini hatırlamıyorum bile…
Ben buralarda binlerce gözyaşı gömdüm içime,
Yutkundum, suskundum her kelimende.
Ölüm bile yakınken senden,
Hiç vazgeçmemecesine sarıldığım sevdan
Ve o sevdaya dair ne varsa;
Yalandı…
Hece hece işlediğim şiirler,
Sensizliğe gömülü akşamlarım,
Sigaramın dumanı ve,
Ve en önemlisi benim diyebildiğim bendeki sen bile yalandı.
Aldığım nefes, daldığın gözlerim,
Sımsıcak nefesindeki tenim ne kadar yalansa
Ben de bir yalanım, her gün seni yaşayan.