Dünyanın yükü sırtımı mesken belledi,
Taşımayı, ayakta durmayı öğrendim,
İçeride fırtınalar koptu, boğulurken,
Nefes almayı,öylesine gülmeyi öğrendim,
Serseri çok, arsız adam bol dediler,
Bir gözüm arkada yürümeyi öğrendim,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Tebrikler...Kaleminize,yüreğinize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta