kendimle oynuyorum oyunumu
attığım kazıkların ne haddi var
ne hesabı
tutan da yok ki muhasebe edeyim
kendime karşı zaferlerimi
yalanlar söylüyorum
inanıyorum sonra ben bile
pembe beyaz kara
ne fark eder
işte yalan sonuçta
bir şarkı vardı
yılandan korkmazmış
korktuğu kadar yalandan
be adam
korkulmaz mı hiç yılandan
ne sinsice yaklaşır arkandan
zaten yalana da bulanan bir yılan
sözcüklere boğuyorum dünyayı
kimse anlamıyor
ki söylemiyor hiçbir şey
ki sessiz kalıyor cümle alem
satıyorum bir şeylerini birilerinin
pazar yerinde
alan da çıkmıyor hiçbir şey
yetmiyor mu ki güçleri
olmuyor böyle yürümüyor işler
ve bir aşk şarkısı söylüyorum
biraz hüzün
biraz yalnızlık
affedin ağlamayacağım bu defalık
kuşanıp zırhımı silahlarımı
cenge çıkınca
bulamıyorum hiç kimseyi meydanda
savaşıyorum yapayalnız kendi yalanlarımla
ben sevmedim bu senaryoyu
çok karamsar baş oyuncu
sözler karman çorman
tutmaz bu filmin konusu
hele hiç vurmaz seyirciyi
sıradan biten bu öykünün sonu
kendime oynuyorum yalan oyunumu…
Atilla GülerKayıt Tarihi : 14.3.2006 17:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!