Yalandan bir ömür Şiiri - Evren Dalgıç

sormadım,
ne senden,
ne de o bomboş geçen ömrümden.
soramadım,
o hiçlerle dolu hayallerimden,
salgın hastalıklara dönüşmüş,
o çocuksu heveslerimden.

bulmadım kendimi mutluluğun avucunda,
tebessümlerde boğulamadım.
yangın yeri olmuş yüreğim,
soğuk bir su gibi içime dolamadım.
sakladım kendimi hep güneşten,
hep sorgularla boğuştum durdum.
ne dondum ne de yağmurlara tutuldum,
kurak bir çöl gibi hep yalnızlığımla durdum.

karışmış sevgim solgun baharlara,
çalınmış bahçelerim açmadan çiçekleri,
duymadı kulaklarım
göğsümde atan sevgi dolu bir kalp sesi.
doğmadım,
doğamadım bu boş dünyaya.
belki de yalandan bir ömürdü bu yaşanılan,
kulağımda bir ezan sesiyle konulan ismimin;
son bulmasıydı minaredeki sela'yla..

(Ankara 2006)