Yalancının Mumu Şiiri - Güven Kırma

Yıl l989 bir işyerinde çalışıyorum.Bir yandan da fırsat buldukça
şiir yazıyor ve bunları arkadaşlarımla da paylaşıyordum,şirkette de
çoğunluk böyle bir hobim olduğunu biliyordu.
Bir gün depoda genç bir arkadaşım elinde oldukça kalın bir defterle
yanıma geldi.'Güven abi bu benim şiir defterim rica etsem kendi
yazdıklarından birini benim için yazar mısın' dedi.

Yukarı çıkıp ezberimde olan bir şiirimi yazdım.Defterini teslim ederken
bana diğerlerini okuyup okumadığımı,sordu,ben de böyle şeyler ayaküstü
okunmaz istiyorsan hafta sonu için bana ver okuyup haftaya iade ederim
dedim.

Hafta sonu evde sırasıyla yazılanları okumaya başladım,ancak ortalarda
bir yerlere gelince gördüğüme inanamadım,çünkü birgün önce son sayfaya
yazdığım şiir defterin orta sayfalarında da yazılıydı.Önce ne olduğunu
anlayamadım.Bu şiirin burada ne işi var diye de bayağı meraklandım
ve pazartesi olur olmaz da soluğu arkadaşın yanında aldım.Bu dizeleri
nereden yazdın diye sordum,o da bana abicim bu şiiri bana kız arkadaşım
benim için yazmıştı dedi.Bu işin doğrusunu öğren,bu yazılanlar bana ait
dedim,öğren bakalım bu işin aslı ne,çocukda şaşkınlıktan ne diyeceğini
bilemedi.

Ertesi gün tekrar görüştük ve işin aslı ortaya çıktı.
Kızcağız önce benim şiirim diye üstelemiş ancak daha sonra gerçeği
açıklamıştı.Bu şiiri yayınlanan bir dergiden okuduğunu çok beğendiği
için kendi yazmış gibi göstererek arkadaşına hediye ettiğini söylemişti.
O günlerde benim birçok şiirim dergi ve gazetelerde yayınlanıyordu.

Ey büyük Allahım dedim.Sen ne büyüksün,kızda ki şansa bak!
Sen bir dergiyi oku,bir şiiri beğen,kendin yazmış gibi sevgiline hediye et,
koca Türkiye'de gelsin şiirin sahibi ortaya çıksın.

Pes doğrusu!