Yalancılar mağdur olmuş,
İnsanlar kaypak.
Yüz doğru yalan olmuş,
Bin nefret paklar.
Gözler gülüyor, içten değil,
Sözler dökülür, gerçek değil.
Selam verip sırt dönüyorlar,
Vefayı çıkarla örüyorlar.
Ne yemin kaldı ne bir vefa,
Her şey yalanla döner safha.
İhanet hüküm, yalan da şah,
Gerçek ezilmiş, kalmış günah.
Güven dediğin eski bir rüya,
Görsen bile inanma asla.
Çünkü bu dünya, bu sahte diyar,
Sadakati değil, yalanı var.
Gözler arar bir doğru yüz,
Ama her bakışta bir hile süz.
Sözler süslenmiş ipek gibi,
Altında hançer, soğuk ve diri.
Kimse güvenmez kimseye artık,
Herkes bir hesap peşinde sanki.
Sırlarını versen dost bildiğine,
Ertesi gün duyar düşmanın bile.
Bir gün gelir mi gerçek zaman?
Silinir mi yalanla kurulan plan?
Belki bir umut, belki bir düş,
Ama bu devran hep böyle dönmüş.
Kayıt Tarihi : 9.3.2025 04:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yalanlar, zayıf beyinlerin dengi değil.
dilinize sağlık
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)