İçinde kalmışken yalnızlığın
Kemirir içini,için için ıssızca
Nefes alamazsın,battıkça yalnızlığa
Savurduğu günlere doğru,lodosun
Ardı ardına...
Kalmışken içinde yalnızlığın
Issızlığın,kimsesizliğin
Ne acıdır duyuramadığında sesini
Bilir misin..?
Ve içmek,ve çekmek içine
Zifire bulanmış geceyi
Çevirebilmek gündüze
Ulaşmak,sarılmak bırakmaksızın
Tek dileğindir artık
Eser durur,lodosun
Kökünden sökercesine bedenini
Yerden yere vurur
Güverteden denize itercesine
Tutunmak istersin can halatına
Sarılmak gibi hayata
Yakalayamazsın kayar gider
Ömür gibi yaşam gibi
Dönüp bakmak istersin
Doya doya..
Kayıt Tarihi : 25.4.2010 17:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!