Umutlarımız;
Yetim bir çocuğun,
Bir anlık gülüşünde saklıydı sanki.
Ve gülmek yasaktı ömür boyu.
Oysa ki hayata dair,
Nice düşler görmüştük
Yasaklanmış umutların ötesinde.
Hayat bir gölgeydi belki
Ardımızdan sürüklediğimiz,
Yada ardından koştuğumuz.
Aslında, sonu gelmeyen hayallerin
Gölgesine sığınmıştık hep.
Yüreğimizdeki her hatıra kırığının
İzi kalmıştı bir yanımızda.
Ve biz hala bir kırık hatıra düşlüyorduk
İncinmiştik hayattan.
Ama umut,
Israrla bizi ona bağlıyordu
Belki farkında değildik
İçine daldığımız karanlığın.
Tebessümlerimiz bile ağlıyorken,
Biz umutlara kanıp,
Hayata sarılıyorduk adeta.
Her doğan gün
Yalancı vaatlerle çeliyordu aklımızı.
Gelecek beklentilerden mi ibaretti?
Yoksa ne çıkarsa bahtına mı?
Umutsuz yaşanır mıydı?
Yoksa hayat yalancı bir umut mu demekti?
Bilmiyorduk…
Kayıt Tarihi : 1.6.2007 09:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ferdi Çelikcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/06/01/yalanci-umutlarimiz.jpg)
hayatı olumlu görmek yada olumsuz...
denge elbet umutlu olmakla sağlanır ki hayata daha sıkı tutunabilelim... çıkmaz yollar elbet olur hayatta ama anlayan bir ruh bunların aşılabileceğini yada kabullenmesi gerektiğini de bilecektir...
bu bağlamda şiiriniz sorgulamaya yöneltiyor okuru... güzel...emeğinize sağlık...
TÜM YORUMLAR (1)