Yalancı Sonbahar Şiiri - Ahmet Safa Zengin

Seni çok seviyorum demiştin,
Meğer koca bir yalanmış.
Bizim geleceğimiz var demiştin,
Meğer koca bir yalanmış.

Bazen düşünmüyor değilim,
Bütün bunlar yalan olamaz,
O solmuş çiçekleri açtıran gülüşün,
Utandığında kaçırdığın gözlerin,
Onlar bana yalan söyleyemez.

İnanır mısın bilmem?
Beni içine hapseden gözlerini,
İki kelamıyla mutlu eden ağzını,
Tesadüf ötesi benzerliğimizi özlemiyor değilim.

Ama biliyorum ki bunların hiçbir önemi yok,
Çünkü sen yeni limanlara yelken açmış,
Ben ise bana bıraktığın yıkık bir şehirle yetinmiş,
Terk ettiğin limanda senin gidişini izliyor olacağım.

Ama olur da bir gün döneceksen,
Sakın ama sakın bu limana yanaşma.
Ben bu limanı yakalı, senden umudu keseli çok oldu,
Geri dönerek ölmüş olan umudumu canlandırma.

İçimdeki sana daha ben ihanet edemiyorken,
Eğer sen geri dönerek sana ihanet edersen,
İşte o zaman asla,
Ama asla affetmem seni...