Yalancı Şiir Şiiri - Tamay Önal Polat

Gece
Karanlıklar doğum sancısında
Ben onaltı numaradayım
Sen
Onbeş nolu öteki dünyada
Gündüz yıldızları gibi varım
Görünmez
Uzak diyarlarda
Bir yığın
Salak saçma karalamalarımla
Aşka tapan
Aşkla tapan
Soluksuz
Bedensiz
Sevda sözcüklerini
Deniz dibi perilerine
Gökyüzü cinlerine
Masalların devlerine
Sağır evrenin serseri gezegenlerine ezberletirken
Başın düşer omzuma
Öylesi içimde büyür ki isteklerim
Bedenim ruhuma dar gelir
Sevgilerim saçılır yerlere
Yakından teselliyi anımsar
“Bir çengelli iğne bile
Bazen geçmiyor ele
Yüreğinin bir yerine
Yüreğimi iğnelemeye”
Diye maniler söyleyip
Sevgililerimden vazgeçerim
Yüzümdeki gülümsemeyi kazırken
Kullandığın falçatayı
Çocuk kalamayışımın şerefine saplarım
Senden öğrendiklerim
Bir ürperti gibi gelir
Yakar yıkar devirir
Defolur
Dönmezliklerine gider
Baharlarım hüzün açar
Bir ağlarım
Bir ağlarım
Günün en aydınlığında
Güneşi de ağlatırım
Gökkuşağı tutar elimden
Sarsılırım kanatsız uçuşumun şaşkınlığıyla
Deniz yatağında boğuşan dalgalar barışır
Balıklar dudaklarını ıslak ıslak dokundurup
Seni böyle çabuk
Böylesi hemen özlememe
Dalga dalga bakarak
Cennette olduğumu bana haykırır
Başımı kaldırırım birden bire
Cinler birikir tepeme
Niçin varsın
Ne işe yararsın
Kendine cennet diyorsun
Sen cennetten ne anlarsın
Sevenler cennete
Sevgisizler nereye
Ben sevgisizimi istiyorum diye
Cehennemden randevu ararken
Cenneti sorgularım
Bir uyanış sızar acılı
Otobüsü terk ederken gecenin karanlığı
Aklım sıra sağanaklar yağdırıp
Çatlamış toprakları onardığım
Şarkılarla yelken açıp
Saçlarına öpücükler taktığım
Yüreğimi özgür bir kelebeğin
Kanadında bıraktığım
Sana ulaşmanın yollarını
Doludizgin kapattığım
Köpük köpük hayallerle
Pırıl pırıl yıkadığım
Sevgi yerleri
Artık çok uzaklarda
Unutmaktayken bizi
Herkes gibi
Sadece herkes gibiliğime şaşar kalırım
Sevgiye müebbet
Sevgiliye nefret
Elde var hasret
Yalanım bol elbet