Yalancı Pusula Şiiri - Yorumlar

Yaşamın özünde, insanın tüm eylemleri sonsuz bir sevgi, sonsuz bir uğraş insana yazgı olarak belirlenmiş. Yazarın severken kalbi olduğunu, görüyorken gözleri olduğunu, umutlanırken güneşin güvencesini duyduğunu, sayısız olumsuzluklar karşısında yaşamın var oluşunu sevgiyle karşıladığı aşikardır Şiirsel olgunun içine oturtulmuş yaşamın özü, insan şiirlerde tatlı bir ninni gibi duyar söylenen her sözü...Tam puan ve başarılı çalışmalar dilerim.

Sevgili şair dostum,Zeybek hocamın dediğine katılıyorum,sanırım kullandığınız kelime kumpas olmalı...Bu bağlamda algılayarak,şiirinizi çok başarılı bulduğumu ve anlam ve anlatımın çok güzel yapıldığını söylemeliyim...Tüm zorluklara rağmen,içinde umudu barındıran şiire ve şairine selam olsun...sevgiyle,dostlukla...

Şahram Kardeşim;
'Kompas mı, kumpas mı? ' Birbirlerinden çok farklı anlamlara geliyorlar çünkü...
Kompas: Uluslararası 'veritabanı' oluşturan bir kuruluş... Ticari ilişkilerde referans veren... Birde, Endonezya'da oldukça yaygın 'basın kuruluşunun adı...'
Kumpas: Bir ölçü aleti... Özellikle 'hassas' ölçümlerde kullanılan 'iki çeneli' bir ölçüm aleti...Sanıyorum şiirinde kullandığın 'kompas' bu olmalı... Yani 'ölçü...' Yorumumu buna göre yazacağım, diğeri alakasız bana göre...
- Şiirin giriş bölümü 'varlığın sorgulamasını' yapıyor...
'Yansımam varsa, ben varım... Kalbimde sıcaklık varsa, sevdiğim var... Nerde olduğunu soruyorsam, sesim var... Güneyde olduğunu diyorlarsa, güneş var.. Babalarım kalıt(işaret, imge, soy vs..) koymuşlarsa, 'kumpasım'- ölçüm- var.. Taşlık yolda yürüyorsam, ayakkabılarım var demek..'
- Şiirin gelişme bölümünde, 'var olanlarla yola çıkıldığı' anlatılıyor... Ama uzun yolun sonunda aranırken, 'VAR OLANLARIN BOZKIR'DA YİTİRİLDİĞİ' gerçeği ile karşı karşıya kalındığı görülüyor!
- Ve final: 'SUÇLU, YANLANCI KUMPAS..' Yani, 'yalancı ölçü..' Ve o yalancı ölçüye inanmanın sonucudur kaybedilenler... Ama 'hala güneş cömert ve yaşıyor... Öyleyse hala umut var' diyerek bitiyor şiir...
Kendime göre yorumum:
'Şair, durum değerlendirmesi yapıyor... Yaşama tutunduğu ne varsa; bir yanlış amacın, bir idealin, bir ölçünün peşinde koşmaktan dolayı yitirldiğini düşünüyor... Ne ola ki?
Yitirilen yer, Bozkırlar... Uçsuz bucaksız, tenha Bozkırlar... Susuz (umutsuz) , geri dönmeyen yellerin estiği Bozkırlar...
Acaba... O 'kumpas'.. Yani temel alınan 'öz, ölçü, düşünce' babalarının (Atalarının) kalıtlarını (bıraktıkları, soy, eser, imge, işaret) bulma, yeniden sahip olma, yaşatma, geçmişe geri dönme düşüncesi midir? Ve böyle bir düşünceyi gerçekleştirmenin yanlışlığı mıdır kaybetmenin nedeni? Ölçü bu yüzden mi yanlıştır? '
Doğrusunu Şair biliyor elbette... Ve eğer benim yorumum doğruysa, tartışmaya açık bir durum söz konusu...
Ama şiir, şiir gibi.. Beğendiğimi söylemek zorundayım... Tebrik ediyorum Şahram Kardeşimi... Tam puan vereceğim, listeme de alacağım....
Selamlar, saygılar Değerli Şahram...

hala cömert güneş yaşıyor
ve umut var demek

umut her zaman olmalı değimi


kaleminiz daim olsun

güzelim yüreğinizde olan inanca(imana )kurban olam
kaleminiz hiç dinmesin kardeşim...




muhabbetle...

Keyfle hazla okunacak harika bir şiir ..............duyguların yüreğin özünden kara kalemin ucuyla beyaz yapraklara düşmesi ...harikaydı....Kutlarım saygılarımla........

GÖNLÜNÜZÜN PUSULASININ HİÇ ŞAŞMAMASI DİLEKLERİMLE, ŞİİRİNİZİ VE YÜREĞİNİZİ İÇTENLİKLE KUTLARIM. SAYGILARIMLA+10