Kardelenler gibi büyüdükçe başını eğebilen biri
yalancı bir papatya çıkar da bir gün,
“seni sevmiyor” derse birtanem,
sakın inanma.
güneşe sor beni,
sabahları ilk ışıklarıyla
haykırır sevgimi tüm dünyaya.
geceleri aya, yıldızlara bak,
ayışığı denizin üzerine yazar
yakamozuyla aşkımı.
yıldızlar göz kırpar sana sonra,
ve şöyle fısıldarlar kulaklarına;
“eğer senin sevildiğin kadar
sevilseydik biz de,
bu cılız ışıklarımız,
ayışığı kadar parlak,
günışığı kadar sıcak olurdu...”
Kayıt Tarihi : 30.9.2004 15:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!