Yalancı Orkide..* Şiiri - İsa Yılmaz

güneşin batışını gördüm bir sabah
hayallerim donuverdi
karanlıktan korktu yıldızlar
eyvah batıdan mı doğacak güneş
bu bir kıyamet olmalı
titriyor kainat küçücük yüreğimde
gidenlere yaktığım ağıtlarım
gelenlere söylediğim şarkılarım
susuverdi gözlerimde sözcüklerim
sen güneşle gittin, ben karanlığım
deli rüzgarlarda sürüklenirim
bundan gayrı yelkenlere fora
kan revan nehirlerden akıyorum
sonsuzluğun denizlerine döküleceğim
çağlayanlardan geçiyor şimdi zaman
hırçın kayalıklara çakılıyor bedenim
her yan kararmış, zifiri bir uğultu
bir deprem sonrası telaşında insanlar
tarumar umutlar, ama denizlere daha çok yol var
yelkenler fora okyanuslar büyük insanlar bekler
heyhat ben hep küçük kaldım
dalgalar ortasındaki geceler korkutur beni
ama diyor ki aşkların prensi
küçük kalpler büyük sever
acı çekerken tat almak değil mi aşk
aşk süslü vitrinlerde satılan orkide çiçeği
hayır, aşk dedikleri koca bir yalan
günahkarların güzel yüzlü yasak meyvesi
ve ahir zamanın erotik maskarası
tüketim toplumunun laçka pamuk prensesi
aşk Doğu’nun güneşleriyle beraber battı
Batı onu bir film sahnesinde katletti
yürekleri hayatta tutan büyü bozuldu
yalancı güneş Batı’dan doğdu
yelkenler fora ölü denizlere az kaldı…