Yalancı şairlerin, yalan şiirlerine inat, seni yazacağım yüreğime bu sabah… Mavinin huzuru, beyazın saflığı, siyahın asilliği, kırmızının coşkusu, yeşilin hoşluğu, sarının sarhoşluğu sanki bir ressammışım gibi, her zaman tuvalimde olacak demiştim… Ayrılırken o akşam, bilinmeyen bir yerlerde masum yüzünün billur gölgesini bırakmıştın, bilmem hatırlar mısın? Yakamoz çiçeği gibi titriyordu yüreğim, yağmur tadındaki tebessümün, kurak gönlüme Çiğil, Çiğil yağıyordu ve sen akıyordun kalbimin pencerelerinden dökülen damlacıklar gibi. Saçlarının her teli, sanki bir deniz seli, gülüşün ise, taze bir meltemin esintisiydi sanki…Yem yeşil ve asildi gözlerin, taze bir yaprak gibi, hayatımın en hassas noktasına düşmüştün, kızıla çalan saçlarınla sen o gün, herkesi kıskandırmış, güneşi bile küstürmüştün… Üşünür mü bu sıcacık yaz gününde, yüreğim soğuyor işte git gide… Bir ses geliyor gibiydi senden, uzatsam kollarımı, sanki sarılacağım aniden… Şimdi ise, sahte kalabalıklar varken çevremde, gerçek yalnızlık, etrafımda, hiç bitmeyen pervane… Tümüyle karartırken hayatımı, bu bitmeyen geceler, şiirlerin kanatları kesilmiş, uçamıyor heceler… Renklerin ne önemi vardı ki, yalnız ikimiz vardık, doyasıya mutluyduk şimdi ise, ne sen. Ne ben, nede o taşkın yürekten küçücük bir iz kaldı geriye. Suçluyu arıyorsak, mutlaka, kendimle yüzleşmem lazım, … Bitti o güzel günler, üzerinden sanki yüzyıllar geçmiş gibi, anılar diyarında sadece bir hayalin hiç silinmeyen gölgesi kaldı… Bakarken, dalından düşen yaprağa, gözyaşları döküldü kara toprağa, İŞTE TÜM MUTLULUK VE GÜZELLİKLERİN BİTTİĞİ, O ANDAKİ KELİME….
N.Gökhan SONSEL
Tamamını Oku
