Yalancı Masallar Şiiri - Emine Deniz

_____Küfürler inerken gözlerimden dudaklarıma
_____İncinen sadece yanaklarım mı sanırsın?
_____Gözlerimin içine iyi bak sevgi kalmış mı?
_____Sana hayatını adayan kadını herkesten iyi tanırsın...

Aşkmış
Aşk dediğin yedi başlı devin içinde fink attığı
Yalancı bir masalmış...

‘’Kadın denilen şeytanı bu dünyaya kim salmış? ’’

Sımsıkı kavradın mı saçlarından
İki de sıkı tokat
Bak gör nasıl da uslanırmış.

Gördün mü?
serçeler düşüyor avuçlarımdan
Kanıyor yüzük parmağımdaki nasır
Pas tutmuş çiviler gibi kirli
Ve
Gülmeyi unutan çocuklar geçiyor kapıların arkasından...
Çocuklar
Ah o çocuklar
Gözpınarlarında biriken öfkeler
Alınmamış intikamlara döner geceler
İki ucunda küf tutmuş avuntu masalları
Biter çareler.

Ne bir ağaç gölgesi
Ne bir uçurum kenarı gibidir gidilen sokak
Dokunma ‘anneme’
Kır bütün sevdiğim oyuncakları
İstersen aç bırak

Asırlık çınarlar kurur bir damla gözyaşında
Bu öfkeden, bu şiddetten bak ne kaldı avcunda

Önce gülüşlerim gitti,hüzün bastı yüzümü
Şimdi de ben gidiyorum şeytan görsün yüzünü...