Yalancı bakışların sahibine...

Seni görünce keşfetmiştim sevgiyi.
Bana gülümsemeni görünce fark ettim aşkı, sevdayı.
Gözlerinin içine bakınca anladım güzelliği.
Herşeye rağmen güzeldi; bu duyguları öğrettin bana.

Hayat başkalaşmıştı senden sonra.
Rüzgar bir başka esiyor,
Yağmurlar bir başka ıslatıyordu bedenimi.
Üşüdüğümü hissettirmiyordu gülüşündeki sıcaklık.
Kalbim bir başka çarpıyordu seni gördüğü zaman;
Ve dilim tutuluyordu, sana bir şeyler söyleyeceği zaman.

Derken, ağzımdan çıktı o sözler yavaş yavaş.
Seni sevdiğimi söylüyordum gözlerine baka baka ,
Sevdamı paylaşıyordum seninle.
Yanındaydım;
Ve mutluluğu bir başka yaşıyordum içimde.

Karşılıksa sanki biraz vefasızca geldi bana.
Acıttı yüreğimi.
Ama acıyı da öğrenmiş oldum böylelikle.
Gülen gözlerin, okşayan bakışların ağlatmayı da bilirmiş;
Ağlamayı da öğrendim senden.
Üşümeyi de, yağmurda ıslanmayı da öğrettin bana.

Hadi bakalım öyle olsun.
Belki yine karşılaşırız yalancı baharlarda.
Karanlık, soğuk ve yağmurlu gecelerde.
Tatlı gülümsemelerin ardındaki yalancı gözlerde...