Yalancı Bahar Şiiri - Tahsin Serdar

Erik ağacım benim,
bir köşesinde bahçemin,
gün sayarken dalındaki nupeldaya,
görünce gönlünce güneşi,
gönlüm gibi,
acemice,
aldanıverdi yalancı bahara,
ve
çiçek çiçek açtı gözlerini sabaha,
hem de aldırmadan çiçeğini vuracak doluya.

Zamansızca yaşadı ağacım bir tadımlık baharı,
yalancı baharla yaşadı gönlüm,
bir nefeslik aşkı.

Çektim içime;
yandı ciğerim,
dolu vurdu çiçeğime;
öldü benim.