Yalancı Bahar Şiiri - Mutlu Alkan

Yanıyorum yalancı baharlara aldandığımıza
Dondu kaldı dalında körpeden çiçeklerimiz
Ya da yeniden kış geldi ılık baharlarımıza
Kursağımızda kaldı hepten emeklerimiz

Aldatan bizden değildir biliyorum aslında
Vicdanım rahat ama aldanmak acı veriyor
Hırsızlar cirit atıyor insanlığın her asrında
Bitti bu bahar da derken bir çiçek açıveriyor

Umutlar pamuk ipliğiyle bağlı yük ise ağır
Taşımıyor yürekler olsa da yüzyıllık hamal
Diller sus pus lâl olmuş kulaklar ise sağır
Bir avuç dolusu hiçten oluşuyor son icmal

Sen yine de yitirmeden bekle umutlarını
Yarınlar kilitli sandıklara saklanmış gibi
Bırakma koşup giden atların yularlarını
Bu dünyanın hiç bir kul olamadı sahibi

Beşere güvenen yan basar yaptığı işte
Atlastan döşek sererlerdi kibir dağına
Şimdi kuru iskeletin topraktır yattığı işte
Kendine güvenen düşer nefis tuzağına

Yalancı baharın havası, suyu, gülü aldatır
Yürek yangınının ateşi, közü, külü aldatır
Kanmaya ve de kandırılmaya meyilli olanı
Yaşarken canlı aldatır, ölünce ölü aldatır.
13.10.2021