Yalancı Ayna Şiiri - Murat Çakıroğlu

YALANCI AYNA

Yıllar yılı sen beni yalanlarla avuttun
Yüzüme baka baka gençliğimi kuruttun
Yedi yaşım yetmişe vardı, varacak
Sırtımdaki kürk yerine beni toprak saracak
Her gün yüzüme güldün
Sabah, öğle ve akşam
Saçlarımdaki bu beyazlık neyin işaretiydi?
Senin böyle lal oluşun bir rah habercisiydi
İşte şimdi gidiyorum ne körüm, nede sağır
Eğer dilin çözülürse gençlik yıllarımı çağır
Ne diye uydum onca yıl lal olan bir aynaya
Bu zanaat gerek duymazmış ne çırak ne kalfaya
Ustasıyım artık ben bu kör cehaletimin
Ser haddim başka âlemde gereği yok mihnetin
Artık senin olsun bütün çizgisiz çehreler
Sana kanıp da inanan benim gibi biçareler
Al onlara sarıl da çöz artık yalan dilini
Onca yıl avutup durdun benim bütün ümidimi
Yıllar geçince çehremde çizgiler yol gösterdi
Benim sana kandığım an yıllar önceki halimdi