Yalancı Şiiri - Gül Atar

Sen kimseyi sevemezsin, anladım.
Alışmışsın biriyle gününü gün edip,
Ertesi gün başka denizlere yelken açıp,
Herkese boncuk takmaya.
Biz ayrı dünyaların insanlarıyız.
Ben sıra dışıyım sen sıradan,
Ben aşka aşığım, sen herkese.

Benim dünyamda vefasızlığa yer yok.
Benim dünyam hoşgörü dünyası.
Umutlarımın sınırları yok.
Dün seni başkasıyla gördüm ya.
Öldün sen bende.
Bir anda sildim aşkını da sevgini de!
Sevmek senin elindeyse, unutmak benim elimde.
Vazgeçilmez mi sandın kendini?
Boşluktayken düşürdün ağına beni.

Sevgi emek ve yürek ister.
Sen de ne kalp var ne vefa…
Hak etmemişsin aslında hiç beni,

Oysa herkesten farklıydım.
Seni bir ben anlardım,
Dizlerine sarılıp çocuk gibi ağlardım.
Her gün bir sürpriz yapar, ruhunu okşardım.
Sana bağladım kendimi bir çocuk gibi,
Oysa görmezden geldin küçük isteklerimi.

Bir gün her şey bitince herkes gidince,
Çok arayacaksın beni…
İşte o zaman çok geç olacak,
Bıraktığın o yerde, bu kadın olmayacak!
Bir yük kalktı üstümden,
Hayatımdan gidince.
Anladım değerimi
Bir hiçmişim gözünde!

Oysaki sen bir hiçtin, ben büyüttüm gözümde.
Lanet olsun! Bu muydu bana verdiğin değer?
Kıyamazdın bana,
Vicdanın olsaydı eğer…
Sende haklısın belki kendince,
Sana mutluluklar dilerim,
Mutlu mesut evinde!