Yalancı Şiiri - Gülsüm Gülsün

Yalancı

Hep şiirler yazardı,
Uydurup,uydurup
Sevgi üstüne.
Yok çok seviyormuş,
Ay yüzlüymüş sevdiği.
Ölüyü kaldırırmış gülüşü.
Sessizce.
Yalancı!
Kırlara dağlara götürmüş,
Taç yapmış,mayıs rüzgarında uçuşan,
Saçlarına papatyadan
Tutkunmuş kızda,
Yüzü kirazları gibi yanarmış,
Dalbahçe'nin.
Yalancı ya
Ovacık Yaylası'ndan,Gediz'e kadar
Uçmuşlar elele de
Görenler halaya durmuş noksansız,
Ak sümbüller yağmış gökten,
Güvercin kanatlarına mavi.
Saplarında inciler.
Yalancı işte
Çocukken de böyleydi bu.
Yeniceli'ye uçardı,
Tulumbanın çemberine taktığı.
İki değneğin üzerinden.
Olmayan kanatlarını açar,
Sadece incir ağaçlarına konardı,
Zaten ikinciye konmadan,varırdı Urganlı'ya.
Avcılara ne olduysa;
Hiç yoktu onun mesellerinde.
Çok yalancı çok.
Kazan, kazan keşkek yapar
Çamurdan kazanlarda da;
Çakırlık dikeninin gölgesinde herkesi doyururdu.
Üstüne de kaydırak taşlarından helva.
Rüzgar düğününde.
Kelebekler,tayyareler dizilip sıraya;
Gelin almaya giderdi.
Yalancı canım!
Şimdi de tutturmuş;
Güneş batmayacak diye.
Ükesinde.inandırdı.
Bizi de nerdeyse.
Toplandık gidiyoruz peşinden.