İnsan çıplak doğar,
bir beyaz beze sararlar ilkin..
sırtına dünyevi metalar yüklenir ömrün boyunca.
gelirsin ömrünün sonuna, tüm biriktirdiklerini sıyırırlar sessizce.
bir beyaz beze sararlar tekrar,
kavuşursun,toprağın rahmine öylece...
Kayıt Tarihi : 1.5.2014 11:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!