Yalan Yok Şiiri - Ufuk Yöney

yalan yok
yazdı hazirandı
İstanbul'un dizleri dibinde
dizlerim göğsümün üstünde
ve ellerim kenetli
ve gözlerim mıh gibi
ve sözlerinin çarmıhında
usul usul ölüyordum

bıldırdan bu yan
dedim ya yalan yok
tekrarında dilimin
hep dayan
az daha dayan

yalan yok bir el bekledim
bir söz
bir gülüş, şaşkın, ürkek
bir de
hadi vur bitsin dediğimde
duyacak yürek

şimdi

gül vakti biliyor musun
üstelik en sevdiğin akşam alacası
üstelik su berrak
ve guruba kan bulaşmış

neylersin ki;
dönüş ne kendime
bu akşam alacasında
ne de sana