Yalan Yok (1) Şiiri - Ufuk Yöney

yalan yok
düşe düştüm bir an
bilmeden anlamadan
koptum hayattan
tutunacak dal bulamadan
kör kuyularım var
uçurumlarım
dayandığım boşluklarım

bir ceylan gördüm düşümde
ürkek,
yağmurlar hışmına gelmiş
şehrinin kıyısında
ormanlar yanmış
ne sefil bir akşamdı
dal
pencere
gece
bir de en hüzünbaz haliyle ay
bulutlar arasında
önce bu kaşın der gibi
günler sonra yüzün
durup soluksuz bakasım geldiği

dedim ya
sarkacında saatin tik tak zaman
yelkovan
akrep
ben
sen
iki nefes kalmış sigaram

yalan yok
biliyorum
baksan düşeceğim
dokunsan ölecek
söylesem
adın dilimi lâl edecek