Yalan Yedi Dağ Aşıyor Şiiri - Özcan İşler

Doğru kapıdan çıkmadan,
Yalan yedi dağ aşıyor.
Boyun büküp baş yıkmadan,
Mağrur mağrur dolaşıyor.

Tek bildiği kullan ve at,
Kalbi nasır yüzü asfalt,
Üretim yok; işi al sat,
Bir bey gibi de yaşıyor.

Pek küstahtır pek alıktır,
Ağzı hep kalabalıktır,
Bir dermansız hastalıktır,
Hiç temassız bulaşıyor.

Bugün derken yarın derken,
Yarın çok geç bugün erken,
Şirinlik yapmak isterken,
Gözden gönülden düşüyor.

Usanmadan hem bıkmadan,
Uyuyamaz can yakmadan,
Kendi haltına bakmadan,
Dost düşmanla dalaşıyor.

Sağı batma, dolu hatıl,
Akıl atıl hayat batıl,
Gel, beleş ağıla katıl,
Diyince birden şaşıyor.

Pod kırmakda yok rakibi,
Doyumsuz aç kurt ekibi,
İstismarda zor takibi,
Dolmuş kabından taşıyor.

Doğru garip çıkmaz sesi.
Kendini geçer kendisi:
Yalanların efendisi,
Her dem rekora koşuyor.