Yalan Yaşam Şiiri - Tahsin Emek

Yalan dünya değil insanın yalan.
Nasıl yılanlarla yaşar bir insan.
Bir zamanlar canım diye sevilen.
Meğerki kucakta zehirli yılan.

Can diye bilmiştim bir parça benden.
Ayrı düşünmedim candan bedenden.
Meğer yoksun imiş gerçek sevgiden.
Renkten renge girmiş yanımda duran.

Çeyrek asır geçti yazık ömürden.
Bir kez uyarmadı beni hiç sinem.
Herkesi ben gibi sever sanmışken.
Yanıltmışmış beni kabimde yatan.

Yüküm ağır omuzlarım çürüdü.
Gerçek yalan ile neden yürüdü.
Kin nefreti desen meğer eskiydi.
Beni çok yanılttı dost diye duran.
07 04 2007 unutmam