yalan yalan yalan
herşey yalan inan bana
ne bir nefes alış nede güneşin batışı
ayın gökte ki parlayışı
insanların varoluşu
hepsi yalan.
bazen insan acıdan
bazen acı doğar insandan
yeni yeni dünyalar kurarız hep kendimize
sanki bir gün bitmeyecekmiş gibi
her yeni güne yeni umutlarla başlarız
sanki hiç sonu yokmuşçasına.
anlamıyor hiç kimse
hiç kimse farkında değil olan bitenlerin
neden mutlu oluyoruz
neden ölüyoruz?
cevabını hiç kimse veremez
neden yaşıyoruz?
ağlarız hep mutsuz olduğumuz zaman
ve sanki bir daha gülemeyecekmiş gibi davranırız
biraz zaman geçer aradan
izler yavaş yavaş silinir
yaşananların hepsi bir gün tarih olur
ve geriye dönüp baktığımızda
aslında bütün olaylar
bütün yaşananlar
bir öncekinin kopyası.
bir damla yaş akar gözümüzden
ama artık çok geçtir
bütün hayatının yalan olduğunu anladığın an
ve düşüncelerinin anlamsızlaşmaya başladığı an
aslında o ölüm demektir.
Kayıt Tarihi : 29.7.2004 03:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!