Kimse kimsenin vurmazsa kusurunu yüzüne,
Arsızlaşıp yüzsüzleşen yüz, olur bir gün kösele.
İnsan utanmazlaşır, alır yüzsüzlüğü eline,
İnsanım diye dolaşır yeryüzünde kendi kendine.
Yalan sözler yerde sürünen yılana benzer,
İnsanlığa zehrini yavaşça zerk eder.
Sen zehirlendiğini anlayıncaya kadar,
Yılan, yalanıyla kendini beslerken seni öldürüp yok eder.
07.12.2011
Cahit KARAÇ
Kayıt Tarihi : 18.12.2011 21:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cahit Karaç](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/12/18/yalan-ve-yilan-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!