Yalan Söyleyenler Şiiri - Özdemir Koca

Hangi çağda yaşıyorsun güzelim,
Bir küçük yalanın hesabımı olur,
Alışkanlığı olmuştur yalan zamanın,
Yalan söylemezsem dudağım kurur.

Çıkarsam yücesine büyük bir dağın,
Meth etmem suç mu dalın budağın,
Yeni alışkanlığıdır yalan böylesi çağın,
Yalan söylemezsem dudağım kurur.

Koltuk peşinde koşan dürüstmüş...
Madem yükselmek bir gösterişmiş,
Yalan söylemek evrende büyük işmiş,
Yalan söylemezsem dudağım kurur.

Nice Sultanlar da konuştu madem,
Nasıl dur diyebilir ki buna iradem,
Her zaman değil bazen söylerim bazen,
Yalan söylemesem dudağım kurur.

Böyle kurulmuş bak Dünyanın düzeni,
Doğru söyleyeni isteyen nerede hani,
Millet böyle kurmuş kavi düzeni,
Yalan söylemesem dudağım kurur.

Özdemir üzme sakın kendi kendini,
Sen mi kurdun Dünya da böyle düzeni,
Gözümüz görüyor bol bol yiyeni,
Yalan söylemesem dudağım kurur.

17.07.2024