Yalan Sevmeler Şiiri - Seçil Oğuz

İnsanlar, defin etmiş gülüşlerini,
Eski tarihlerin gölgelerine.
Şüpheli bakışlarda, yitirildi umutlar,
Oysa, kurtların arasında kuzular büyütürdük.

Insanlar, yorgun yeni heveslere.
Takati kalmamış gönüllerin.
Hürrem güzelliğinde sevmelere.
Şiirler şairinden önce ağlıyor.
Henüz süzülmeden beyaz sayfalarda.

Çiçekler, tomurcuklarına küskün.
Baharın kaybolmuş eski neşesi.
Hürrem güzelliğinde kirazlar,
Basmıyorlar artık dalları.

Yanarım, şeffaf bir hüznün koynunda.
Tellere takılan uçurtmalarıma.
Güvercinlere ağlarım.
Damlara uğramaz oldular nicedir.

Zihinler, yorgun ve solgun bakışlar.
Uzanıp tutamıyor, bir başka eli avuçlar.
Şimdi ağlasam, şurada...
Ne bir mendil uzanır, ne bir omuz var.

Mimiksiz yüzler çiziliyor düşlere.
Yalandan kim ölmüş diye bir kelime.
Yere düşürüyor, mehtabın yüzünü.
İliklerine kadar dargın,
Deniz'in güzel kızı, yakamoz.
Adım geçmesin diyor,
Lisanı anlaşılmayan, Sevilmelerde.