Yalan Sevgilere Şiiri - Ümit Keskin

Utanıyorum
kaybettigim yıllarıma
utanıyorum
kaybettiğim gururuma
çünkü;
haketmedikleri sevgiyi verdim onolara
kuramadığım,
belkide kuramayacağım, yuvama;
Ağlıyor gözlerim.
Yaşamamı gerektirecek hiçbir ümidim kalmadı
Bana yeter de artar dediğim aşklarım
Beni yakıp bitiren oldular.
Bağladılar elimi dilimi
Ne birşey sordum
Ne de bir şey yapabildim
En mükemmeline kadar bekliycem dedim
Her bulduğumu o zannettim
Sonunda onun olamayacağına inandım, inandırıldım.
Yolda yürüdüğümde
Arabaya bindiğimde
Televizyon izleyip, radyo dinlediğimde
düşünecek bir sevgilim yoktu...
olamadı
Belki de suçu biraz kendimde arayıp
Sormalıyımki;
Benim için ne yaptılar?
Ben onlar için ne yaptım?