Yalan Sevdalar Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Dağlar kadar derdim olan, bu koca şehirde
Bir anlam veremiyorum
Karanlığıyla
Beni
Sessiz- sedasız
Boğmaya çalışan
Şu gecelere
Gülmemeyi bana reva gören
Fakirin düşmanı olan
Tanrılara
Yokluğun, yoksulluğun
İçinde kaldığım
Zehirleyen
Bir hayat yaşıyorum
Zindanlarından
Cehennemden
Farksız olan
Zenginlerin servetine
Malına
Değer verilen bu ülkede
Öyle garip bir yaşam ki
Bırakın renklisini, siyah beyaz anılarım bile yok

Sabahı olmayan, güneşi, aydınlığı görmeyen
Sevinç, mutluluk nedir bilmeyen
Ey acılara mekân olan yüreğim
Gülümsemeyen yüzüm
Bitmeyen hüzünüm
Ey ardı sıra
Yüzüme
Kapanan kapılar
Tükeniyorum, ölüyorum
Yalana-dolana
Kolayca
İtibar, değer veren şu toplumda
Kıyıya vurmuş balıklar gibi, soluksuz ve nefessiz
Çorak toprak gibi susuz, verimsiz, bağsız, bahçesiz

Elim, kolum hep bağlı, hep çırpınıyorum çamurda
Milyonları olan şu ülkede, şu koca kentte
Artık umudumda hiç kalmadı
Olmaz olsun
Heves
Bitene kadar
Süren sevdalar
Tek bildiğim şu
Günlük
Sevgiler
Kocaman birer yalan olmuş
Uğruna dökülen
Gözyaşlarına yazık
Ey izi silinip giden
Beni yoran
Umut!
Utanıyorum artık
Sevginin değeri para- pul olmuş bu ülkede
Özgürlük bile mal, mülk ve paraya değiştirilir olmuş

30.07.2017
İstanbul