Bir sevda öyküsü kalemimin bitmeyen ucunda yazmaya başlıyor kırık dökük ne varsa içimde derdimin dermanı kalemin ucunda bu akşam yine…
Soğuk bir kış gecesinde soğuğun iliklere kadar hissedildiği bu günde yalnız senin sevgindi içimi ısıtan bir umut ışığıydın benim gözlerimde. Seni tanımakla başladı herşey aşkındı beni ayakta tutan, sevgindi ellerimi ısıtan, gözlerindi hayatı içine alan, saçlarındı bana rüzgarı hatırlatan, gülüşündü beni sende bırakan. Bir bakışındı beni benden alan, yalnız o gündü beni sana getiren. Hayatta bir şeyi anladığımı sandım, çocuksu korkularımdı beni sana kilitleyen. Herşeyden gizledim bu sevdayı herşeye sil baştan başladım sanki. Herşeyi ben sende unuttum ne varsa kırılmış sayfalarım arasında seninle umuda dönmüştü hayallerim. Hayatımın başı boş serseri adımlarını atarken bu zamanda, herşeyin bu kadar güzel, bu kadar saf, bu kadar sebepsiz, bu kadar hesapsız, gölgesiz, kimsesiz, bedelsiz, başlayacağı baştan tahmin edilemezdi. Zamana sığrıramadığımız yetmeyen dakikalar kararan akşamlarla gelen ayrılma faslı unutmadım hala unutamıyorum kahretsin. Biz öyle güzel şeyler yaşadıkki ne varsa anıları dolduran birer birer sayfaları kapanmış yazılar arasında seni saklıyordum. Çünkü seni sevebileceğimi düşündüğüm o günden sonra değişen hiçbirşey olmadı hayatımda ben yine benim unutamadığım ne varsa özel benim için. Hiçbirşey senin kadar bir anlam ifade etmedi bu hayatta bana sevdiğim diyebildiğim bir sen vardın. Gölgem gibi peşimde sen vardın, söküp atamadığım koparamadığım parçamdın benim koparılmış gülün yaprakları gibi soldurdun beni yalnızlığıma terkettip gittin ardına bakmadan yaşanılmış onca şeye rağmen bu sevdayı nasıl silebildin bir celsede. Yırtık bir sayfa gibi koparıp attın beni, rüzgarın sürüklediği yapraklar arasında o sayfada bunları taşıyorum ve o sayfa her mevsimi geldiğinde rüzgar gibi esiyor başımdan. Hiçmi sevmedin beni, beni hiçmi düşünmedin, bu aşkta hatalı kim olursa olsun. ben kusursuz bir aşk besledim sana o yüzden pişman değilim. Elbet bir gün gelir pişmanlık duyarsın ama arkana baktığında kimseyi göremezsin ben çoktan gitmiş olacağım. Uzaklara hemde çok uzaklara senin beni düşünemiyeceğin kadar uzaklarda bir yerlerde saklı hayat süreceğim. Eğer bir gün gelirde sevgiye ve aşka susarsan. Gözlerin beni ararsa ellerin sıcak bir tende aşkı tutmak isterse işte ben o gün başka ellerde ve başka gözlerde seni unutacağım. Kararmış sayfaların arasında kalacak adın. Ve o sayfa ömür boyu açılmayacak kilitli kalacak benim sana kilitli kaldığım zamanlardaki gibi… adın batsın ey zalim ben bunları hakedecek ne yaptım vicdansız hiçmi sızlamadı yüreğin beni böle hayallerimle yalnız bırakıp gittin. Sen yoksun artık. Şunuda unutma: kaybetmek için erkendi sevmek için çok geç artık...
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta