Yalan Olursun Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Sessizliğime ses ekleme,
Kaza bela tökezlediğime denk gelirsin,
Düşüncelerin allak bullak olur.
Üşüdükten sonra gelen ateş gibi kavurma,
Yangınlara bağlama beni.
Nefesinle ört üzerimi kimsesiz gecelerde,
Kimselere bırakma beni.
Yalnızlığıma dert ekleme,
Olur olmaz damarıma basarsın,
Yalan olursun.
Yağmurdan sonra gelen gökkuşağı gibi,
Geçici sevinçler yaşatma bana.
Mutluluk madem kör bir hançer...
O zaman durma,
Sapla bağrıma.
Ve karışma yalnızlığıma.
Yalan olursun!