İyiyim desem yalan olur,
İçimde fırtına, dışımda huzur.
Gülüşüm sahte, gözlerim dalgın,
Kalbim yorgun, her nefes kaygılı bir yangın.
Sorana tebessüm ederim belki,
Ama içimde bir boşluk derin ve gizli.
Her adımda ağır bir yük taşıyorum,
Kendi gölgemden bile kaçıyorum.
İyiyim desem kim inanır ki zaten,
Geceyle dertleşir ruhum hep matem.
Sözler kifayetsiz, acı derinde,
Bir umut ararım karanlığın içinde.
Laf etmem susarım, alıştım buna,
Dert anlatmak nafile, çare yok ki duvarda.
Ne yürek dinler, ne dost kalır sonunda,
Kendi yarasını sarar insan, sessizliğin kucağında.
Kayıt Tarihi : 3.11.2024 18:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!