Yalan Olmuş Şiiri - İhsan Turhan

Nesini seveyim beşer dünyanın
Bülbül yalan olmuş gül yalan olmuş
Cümlesi bozulmuş aşk-ı rüyanın
Ateş yalan olmuş kül yalan olmuş

Şeytan kırbacını almış eline
Sonra derse girmiş basmış ziline
Nefis mızrabıyla sazın teline
Vurdukça, aşk diyen dil yalan olmuş

Gök kubbe altını puslar bürümüş
Yürekler paslanmış hatta çürümüş
Bütün Gülşenlere diken yürümüş
Çiçekli görünen dal yalan olmuş

Gönül gözlerine miller çekilmiş
Çekilen yerlere nefret ekilmiş
Riyanın bayrağı arşa dikilmiş
Erdemli sanılan hal yalan olmuş

Kullar inkâr etmiş yediği aşı
Çoğunun gözünde sahte gözyaşı
Killeşmiş Ferhat’ın dağı ve taşı
Adı Şirin olan kul yalan olmuş

Leyla’yı andıran uzun geceler
Krallar prensler devler cüceler
Mevsimler zamanlar daha niceler
Mecnun’un düştüğü çöl yalan olmuş

Kerem’im diyerek boşa yananlar
Siyah olan fikri beyaz sunanlar
Kargayken kendini suna sananlar
Dahası konduğu göl yalan olmuş

Maşuktan aşığa açılan kollar
Beraber yürürüz dediği yollar
Hüzünlü bakışlar sallanan eller
Kovansı kalplerde bal yalan olmuş