Yalan Olduk...! Şiiri - Alparslan Çolakoğlu

Tanrının melekleri bile şaşkındı
Sevabımız çok-günahımız yoktu
Riyasız ve yalansızdık
Birbirimize karşı yüreklerimizi çırılçıplak açmıştık
Sevabı ençok olan günahı yaşıyorduk hep
Gecenin koynunda hiç bitmeyen bir ibadetle
Bedenlerimizi kutsuyorduk...
Coşkun ırmaklar gibi akıyorduk birbirimize
Çoğalıyorduk..
Mavi gökyüzünde yıldızlara komşuyduk
Ulaşılmaz bir noktadaydık
Yasakları çoktan aşmıştık-özgürdük
Apansız bir hakikatle irkildik
Hükmü çoktan verilmiş bir ayrılığa boyun eğdik-yenildik
Oysa yürek bizimdi,dilek bizimdi,sevgi bizimdi
Yeterince emek vermedik ve kendimizi yitirdik
Sözlerimiz boşlukta kaldı-gözlerimiz yalan baktı
Yangınımız bizi yaktı,alevalev yandık
Yanayana kül olduk savrulduk
Dağ gibi yüksekken erişilmezken
Paramparça olduk ayaklar altında ezildik
Yürekte mühürken söküldük silindik kaybedildik
Dillerde bir umut marşıyken
Yitik bir türkü olduk viran olduk yalan olduk
yüreğimizi vurduk elimizi kana buladık
İkimizde yüreğini öldüren birer katiliz şimdi
Azmettiren sen,tetikçi ben..
Tanrının melekleri yine şaşkın
Sevabımız yok günahımız çok
Birbirimize karşı yüreğimizi kapatmışız
Artık aynı yöne akan bir çağlayan değiliz
Gönül ırmaklarımız başka yönde akmakta
Ama sen bu yüreğin saklısında usul-usul yanan gerçek bir ateşsin
bedenimi toprak alana kadar da hep yanacak küllenmeyeceksin...