Hani benim canım, hani canan.
Bütün sevdiklerim, yalan oldu.
Hani benim elim, hani kınan.
Bütün sevdiklerim, yalan oldu.
Tutunacak, bir dostum kalmadı.
Eller gelip, kapımı çalmadı.
Canı candan, saranım olmadı.
Bütün sevdiklerim, yalan oldu.
Sevdiklerim, beni koyup gitti.
Hevesim bitti, umudum bitti.
Yalan dünya, bizi böyle netti.
Bütün sevdiklerim, yalan oldu.
Varmak için, cennet’te, huriye.
Durmadan koştum, hep ileriye.
Dönüp de bakmadım, hiç geriye.
Bütün sevdiklerim, yalan oldu.
Paksoy’um neylesin, gayrı canı.
Beden ile toprak olsun kan’ı.
Sevgidir, bedenin canı, kın’ı.
Bütün sevdiklerim, yalan oldu.
Kayıt Tarihi : 19.9.2014 09:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abbas Paksoy](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/09/19/yalan-oldu-26.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!