Yalan Oldon Şiiri - Abdülkadir Selçuk

Bu gece seni düşünüyorum!
Sönmüş bir yıldız gibi duruyorsun karşımda.
Işıltın kaybolmuş,
güzelligin yitip gitmiş...!

Ve!
Sensizlige esir oldugum gibi
yıllara yenilmişsin!

Benki;
Yoklugunun ummanlarına düştügümden beri
hep çırpındım.
Bir tahta parçasına sarılırcasına
anılara sarıldım!

Dogan güneşten habersiz,
yarınlardan nasipsiz!
Bu günü yaşamadan,
dün'ün esiri,
sensizligin mahkumu...!

Ve şimdi;
Kırıyorum esaretinin zincirlerini,
parçalıyorum prangalar misali anıları
ve bir kitapta toplanmışcasına,
kibrit çakıp tutuşturuyorum.
Yarınlarımada bir mum yakıyorum,
karanlıgı aralayan...!

Ve sabah oluyor,
güneşin ilk ışıkları gözlerini alıyor,
doguşuyla karanlıga gömülüyorsun!
Mazinin yanıp giden sayfalarında
yok olup gidiyorsun!

Ve!
Küllerini seni silmişligimin rüzgarları savururken
diyorum ki;
Merhaba dogan güneş,
merhaba ey hayat,
geçmişe sünger çekmişligimle ben geldim!

...