Yalan Olanlar Şiiri - Mehmet Yaş

Şu yalan dünyanın ezeli yalan,
Düşününce insan yalan oluyor.
Vallahi çirkini, güzeli yalan,
Bölününce insan yalan oluyor.

Gün gelir her dalın düşer yaprağı;
İnsanın farklı mı hayatla bağı?
Eloğlu üstüne kara toprağı;
Kürüyünce insan yalan oluyor.

Dallar ayrı ama aynı kökenler;
Biçenlerden hoşnut olsun ekenler;
Rahmet tarlasını otlar, dikenler;
Bürüyünce insan yalan oluyor.

İster fakir ister milyoner yaşa,
Kepte taksan, taçta giysen o başa,
Kulsun, başka adın sanın yok haşa!
Övününce insan yalan oluyor.

Mirasçılar boğuşurken adına;
Üç beş tahta çok görülür çatına..
Hesap günü yüce hakkın katına,
Yürüyünce insan yalan oluyor.

13.03.1981 / Kastamonu