Yalan mıydın Gerçekten Şiiri - İlyas Alt ...

I.
Kaç kez dolaştıysam yollarda tek başıma
Bulamadım yalnızlığı, ah senin yüzünden
Bir çiçek boynunu büküp bana mı bakmış ki
Aylaklığımı dert edinip de ilenmiş mi sokaklar
Oysa ben kurtulmayı yeğlerken senden
Yine hayalinle karşılaştım her akşam
Adımlarımdaydın, kaçamıyordum
Gözlerimin yeri kestiği yerde saçların vardı
Her bir teli birer bukağı olmuşçasına
Sarıyordu bu soğukta gövdemi ateşin

Seni kaybetmeye çıkıyordum her akşam
Her akşam toz duman buluta bürünürdü veda
Her akşam vedamı doğradın çekinmeden
Kaldırım taşlarına tutunmuştun işte
Bırakmıyordu ellerin yakamı sıyrılıp giderek
Büyütmedin yalnızlığımla açan karanfilleri
Yarama diken örttün her akşam
Her akşam ay doğar güneş batımında
Her akşam yalnızlığımı karanlıkta bıraktın

Evet evet, sendin yüreğimi taşlayan alçak
Yüreğim ki, sensizliği dua yapıyordu her akşam
Her akşam, sabahı haber veren elçi
Her akşam sabahımı alıyordun gecemi çalarak
Oysa ben, sensizliği yeğliyordum

II.
Ne zaman dolaştıysam yollarda yalnız başıma
Yine sen çıkıyordun önüme karaltı olarak
Ne güne dek sürecek bu ikilem

Sularken bahçesini semanın çılgın bir sağanak
Sen kimin bahçıvanısın ki, yüreğime kor yağdırdın
Yalnız dolaşmak istedim her akşam
Her akşam, sokakta sükuneti mahmuzlar
Her akşam bastığım taşlarda çınladın
Sensiz olmayı yaşarken kaldırım kenarlarında
Ağaç gölgesinden rüzgarla eserek üşüttün
Ve de ürküttün yalnızlığı her akşam
Her akşam, dantel örer boşluğu tığ edinip
Her akşam kalbime kendinle hüznü dokudun

Hançereyi düşman saplar dostun yüreğine

Kuzum, sen uslanmak bilmez misin
Kahırdın, çileni örttün her gece üstüme
Alnımı rüzgara çaldım bir zaman
Istıraplarımı kaldırıma yaygı yaptım
Yediğim lokmaya bulaştın toz olup çökerek
Bir kaya parçası kapatırsa yolumu eğer
Anladım ki, yoluma yüreğinle ket vurdun
Katran döktün avuçlarıma, böyle muzlimsin
Avuçlarımı yalnızlığa açtım her akşam
Her akşam, birer buse kondurur yıldızlara
Her akşam yıldızımı söndürdün

III.
Hangi vakit dolaştıysam yollarda tek başıma
Karşıma sen çıkıyordun bin bir kılığa bürünüp
Bildim, İblis neden kandırırmış kalpleri
Bu telaşe, korkarım yangına çevirecek
Üşütecek buz olarak bir ara beni
Saracaktır hayalin etrafımı o zaman
Neden çıkmadın sanki karşıma bu akşam
Bu akşam ölüm kokuyor arzın çemberi
Bu akşam neden kinin duraksadı
Yoksa, yalan mıydın gerçekten