Yalan Mıydı Şiiri - Akif Yürükal

Yalan mıydı sevdan Hayal miydi yaşadıklarımız
Elle tutulur bir yanım yok muydu nazarında
Kilometrelerce uzak iki ayrı kent miydik ikimiz
Yollarımız bozukta ondan mı kavuşamadık
A benim kuzgun bakışlım
Ben sorularımı bu denli ardı ardına sıralarken
Sen böyle suskun mu kalacaksın
Yanıtsız mı bırakacaksın çabalarımı
Kaç kere derdine düştüm sokaklarda
Hiç eyvallah etmedim akşamlara
Kaldımların yine benden yana illallahı var
İçim ezik,kalbim kırık
Her yanım gam,keder,tasa
Sana aldanışlığımın tarifi imkansız hüznü
Her yanım bela,her yanım öfke
Yalanmış sevdan Bir gün beş gün on bir ay bekledim de
Anladım içimdeki yokluğunu
Hayalmiş yaşadıklarımız
Elle tutulur bir yanım yokmuş nazarında
Kilometrelerce uzak,gelenekleri farklı
İki ayrı kentmişiz ikimizde
Bir arada olamayışımız
Öyle yollarımızın bozuk olmasından falan değilmiş
Olsun varsın buna da hayır dileyelim
Kaderimizdir yalnızlık
Değilmi ki o,kalıplarını her kırmaya kalktığım anda
bana zulmeden
Ciğeri beş para etmezlere beni güldüren
Beni imanımdan eden
Sonra dönüp kendime baktığımda
Ha ben buydum nedir bu saçmalıklarım dediğim
Yalnızlık benim tek sevgilim
Bu kaçınılmayacak bir olay ben de
Belki yadırgayacaksın beni bu sözlerimle
Belki de protesto edeceksin
Haksız da sayılmazsın aslında
Ben de isterdim alem gibi bahara ermeyi
Mutluluk çatısı altında birliktelik duygusunu yaşamayı
Ama ben böyleyim işte
Böyle yaşamaya alıştırılmışım,alışmışım böyle yaşamaya
Lütfen üsteleme artık
Canımın sıkılmasına yol açarak
Canının sıkılmasına yol açma
Beni düşünmüyorsan kendini düşün
Yok eğer kendini de düşünmüyorsan
Birlikte olamayışımızın noktasıdır o
Bana söz söylemek düşmez
Zaman böyle anlatır her şeyi
İlahi adalet mi dersin,çekingenlik mi
Bu işte var bir eksiklik
Bir türlü kestiremediğim eylemlerden kurulu
Bir saçma hayat benimkisi
Böyle direklerden dönen,sevdalara kapalı
Katı savunmaya geçmiş bir hayatı neylemeli
Ben çığlık sonrası suskunluğun olduğu yerdeyim
Çaresizlik benim sömürü düzenim
Yolum akşama çıkar mı bilmiyorum Öyle harabe bir mahsenim ben
Ağıdımı duyabiliyor musun
Konuşmaktan kaçınan gözlerinde
Aslında çok şeyi duyabiliyorum kendim için
Ayrılık ikimize de müstahakmış
Anlıyorum çok geç olsada
Benden neden senelerini esirgediğini
Sonu hüzne varan düşüncelere saplananıp kalacağım için
Acizliğin karşısında susuyorum
Suskunluğumu geceye yaslıyorum
Bir uğultu ki bütün suskunluğuma rağmen
Kulaklarımdan gitmiyor
Serzenişlerle ayak altına alınmış Yemeden içmeden kesilmiş
Ve yarım kalmış masum duyguların kıskacında ruhum
Uykular kar etmiyor sevdasızlığın hüznünü içimde dindirmeye
Ömür de başına savruk gelip geçiyor
Olan bitenlere ilişkin hiç fikrimi sormadan
Soluyorum dalımda Dikenim hayatı delik deşik etmekle meşkul
Her yanımda insanca yaşamaya hak görememenin ızdırabı
Yayılmış köklerime bitiriyor beni saniye saniye
Sözlerinde tarifi imkansız bir yerdeyim
Gözlerinde acınacak bir haldeyim
Beni terk et artık,azad et beni
Sevdası yalan,yaşanılan her şeyi hayalden ibaret
Seninle bir ömür geçmez
Ben yokluğunda da mutluyum
Bırak içimdeki sensizlik kavgaya dönüşsün
Yorgun düşeyim,deliksiz bir uyku çekeyim
Zaten elle tutulur bir yanım yok nazarında
Çık git düşlerimden ne olur
Savrulmak istiyorum esen yelle
Buralar eskidi artık
Bana umut gerek,umuduma yeni bir mekan
Hem tebdili mekanda gönül ferahlığı vardır derler
Sen hiç tasalanma umut ediyorum
Bir gün benimde söylenilecek türkülerim
Duyacaksın,kalbine değerse yakarışlarım
Eksikliğime ağlayacaksın
A benim kıymet bilmezim
Yaptığınla kalacaksın
Sözlerinle utanacaksın
Bakamayacaksın kimselerin yüzüne
Dert yanacaksın kendi kendine
Görenler acıyacak derbeder olmuş hallerine
Üzüleceksin
A benim gözlerinin bir damlasına kıyamadığım
Hiç yaşanılmayan sevdalar üzerine gözyaşı dökmen niye
Ben sana aldanışlığımın tarifi imkansız hüznünü yaşarken
Sen hangi ayrılığın ağıdını yakıyorsun
Gülüşüne hasret bırakma gözlerini
Aklım sen de kalır,gülüşüme hasret kalırım