Yalan mı Şiiri - Nuh Tufan Polat

her arkanı dönüp gittiğinde,
seni düşündükçe,
ben her gece titrerdim yatakta...

bana her hayır diyişinde,
fenerin pilleri bitene kadar,
bakardım karanlıkta resmine,

ne zaman yağmur yağsa bu şehre,
gittiğin günü hatırlarım,
hani arkana bakmadığın,
hani arkanda bir divaneyi bıraktığın,
o göklerin sabahlara kadar hiç durmadığı,
sabah güneşin doğmadığı,
bulutların aşkımıza ağladığı geceyi hatırlarım...

ne zaman gözüm bir yere dalsa,
seni görüyorum orada
bana bakmadan durduğun,
bana gülmeden, bana aldırmadan yürüdüğün...

ne zaman bir gülü görsem,
yanakların gelir hatırıma,
ben gülü severim koparmaya değil, koklamaya! ...

hayatta en güçlü olduğum anlarda bile
senin karşında dizlerim titrerdi,
adın mısralarımda geçtimi,
kalemim yazmaz ellerim titrerdi,
sana herşeyim versem bile hep birşeyler eksikti! ....

benim sevdama,
bizim aşkımıza,
tüm dünya durdese yetmezdi,
yetmedi, yetmedi gülüm! ....

ben her gece böyleyim işte
tüm seveler gibi
benimde parça, parça bir gönlüm var.
her biri bir yerde,
bilmiyorum neden böyle...

ellerini, ellerimin içine
gözlerini, gözlerimin içine
o sıcak buseyi bana bahşedince
neden durdu bu yürek neden?
neden hatırlanmaz o anılar neden?
neden vermezdim mektuplarımı ellerine
bir kuşmuydun kanadı kırık,
yoksa bir prensesmiydin kuşlarla konuşan
yada bir melekmiydin sevdayla yaşayan?
belkide bir güldün benim kanımda açan
ne idin sen gülün ne idin?
ne oldu böyle?
neden çıkmadın içimden?
neden halen yakıyorsun içimi?
seni özleten dağlarmı?
seni özleten ahlarmı?
seni sevdiren günahlarmı?
yoksa seni sevdiren tüm bunlarmı?
yoksa tüm bunlar
yaşan mış ve yaşanan bir yalan mı? ....