Ölmüş bir kalp sever mi yeniden
Benim kalbim sevdi
Hem de bütün olmazlar içinde
Hayatımın en karanlık anında sevgim ışık oldu
Kahpelerin elinde parçalanmış kalbime ilaç oldu
Hayata küsmüşken umut oldu
Bir an için elimden tuttuğunu
Yarınlarına götüreceğini sanmıştım
O sevgi denen kalleş duygunun
Bir an için rahmete dönüşeceğini
Rahmet yağmurunda ıslanacağımı sanmıştım
Ben kendi kendimi kandırmışım
Güzel bir düşten tatlı bir rüyadan acı gerçeğe uyandım…
Daha ne kadar direneceğim
Kendimle savaşım ne zaman bitecek
Korkularıma hep mağlup mu yaşayacağım
El alem mabudundan ne zaman nasıl kurtulacağım
Hiçbir şey bilmiyorum
En acısı ben artık yaşamaktan korkuyorum…
Her hayat bir filmmiş aslında
Öleni kalanı yalanı dolanı hileyi hurdayı
Bir torbaya doldurup adına hayat koymuşuz
Sevgilerimiz yalan dostluklarımız yalan
Yalan içinde boğulmuşuz…
Gidiyorum
Yolumda cam ruhumda can kırıkları
Kanıyorum, ruhum kanıyor
Hiç kimse halden de anlamıyor
Ben de hiçbir şey anlatamıyorum
Sonsuz sukuta mahkûmum
Kanıyorum, sessizce acılar içinde kanıyorum…
©
5 Haziran 2024
Seyit Burhaneddin Kekeç
Kayıt Tarihi : 5.6.2024 10:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!