Ben kavgalar insanıyım,
Göğsüm de binlerce isyan demledim,
Küskünlüğüm yüreği kör sağır olanlara,
Uzak dursun benden yalan hayatın yalan insanları.
Oysaki sözde herkes gönüllüydü sevmeye,
Özlerine baktığımda gördüğüm ise,
Katranla kaplanmış kalp yüzlerde maske,
Uzak dursun benden yalan hayatın yalan insanları.
Kavgalarım var benim,
Kimselerle tartışmadığım sözlerim heybem de,
Gülüşlerim var benim hak edene güneş doğurur,
Sahtekarlara güneş batıran,
Uzak dursun benden yalan hayatın yalan insanları.
Binlerce bahçem oldu,
Umutlarımı nebat gibi yeşerttim,
Gönül hanem ise keşane,
Uzak dursun benden yalan hayatın yalan insanları.
Kayıt Tarihi : 3.7.2023 04:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yüreğimle konuşmalar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!